Lev. 22: 17-22, Rom. 12: 1-21
In het Oude Testament spelen offers van allerlei aard een belangrijke rol; van gelofte tot boetedoening. De verleiding was natuurlijk groot om de ‘kneusjes’ te offeren in plaats van de beste dieren. Dat is God niet welgevallig, lezen we in Leviticus 22.
Hoe komen wij tot God?
We hebben een volkomen gaaf offerlam dat ons is voorgegaan en volkomen verzoening van onze zonden heeft bewerkstelligd, hoe verminkt of gebrekkig we ook zijn! Dan is dit toch geen vraag meer? Dit bevrijdt, geeft lucht!
Maar nergens in het Nieuwe Testament staat dat er niets meer te offeren valt en dat je niet het beste van jezelf hoeft te geven. Gods barmhartigheden zijn juist een geweldige prikkel om jezelf als offer aan Hem aan te bieden.
De vergeving van onze zonden is niet als een schommelstoel waarin we weg kunnen dutten. Hij gaf alles voor ons, laten we dan ook het beste van ons aan Hem geven!
Laten wij een dankoffer brengen aan God en houdt de dankbaarheid en solidariteit in ere, staat hierover in Hebreeën. Dat is onze eredienst. Paulus denkt daarbij aan het leven van alledag. Denk eens aan wat er voor je gedaan is! Laat je leven mooi zijn, voor God. Bijvoorbeeld door de dag te beginnen met een gebed om tot een zegen te zijn, tot eer van God en tot heil van onze naasten.
Dan de metafoor van het lichaam. Paulus plaatst ons in een wijder verband dan alleen het persoonlijke; de toewijding aan de gemeente. Investeer het beste van jezelf in Gods werk.
In de praktijk is dat ingewikkeld. Je hebt je eigen leven. Je zoekt een partner, probeert een gezin te vormen, carrière te maken, geld verdienen… ze vragen tijd, geld en energie. Dan ook nog het beste van jezelf aan God geven…
Natuurlijk: Niet alleen het werk in de kerk past in Gods plan. Ook wat je voor je gezin en naaste doet, je werk – ze staan niet los van God. In je beroep/werk kun je dus ook een deel van je roeping leggen, met name door hoe je dat invult. Toch staat Paulus uitgebreid stil bij het lichaam. Bij de mensen die zich laven aan de Bron, het zout der aarde en het licht der wereld zijn en samen een gemeenschap vormen. Daar ben je toe geroepen, om ook daar te zijn.
We leven hier in Haarlem in een dure omgeving. Rijk aan natuur en cultuur. We voelen ons verantwoordelijk voor ons gezin. We lopen op onze tenen. Waarom zouden we het maximaal haalbare willen bereiken?
Laten we kijken naar onze prioriteiten. Als we meer van Gods Koninkrijk verlangen, moet het misschien anders. Laten we bidden: Leer ons ontdekken wat goed, volmaakt en u welgevallig is. Wat je voor de kerk doet, is een verlengde van Gods Koninkrijk. Kijk eens naar de prioriteiten van je leven, om gehoor te kunnen geven aan de roeping die we allemaal hebben; om er te zijn voor Christus, voor Zijn kerk, in deze wereld.