Johannes 11:17-27
Ds Ploeg uit Apseren
Tegenwoordig wordt de term ‘JOLO’ (You Only Live Once; in het Nederlands: je leeft maar 1 keer) vaak gebruikt. Een oproep om je niet druk te maken en in het hier en nu te leven.
De ondertoon is dan wel dat de dood een grens (aan het leven) is en dat je daarom – zoals André Hazes jr zingt – moet leven en moet pakken wat je pakken kan.
In dit Bijbelgedeelte praat Jezus met Martha over het overlijden van Lazarus. Die ligt al vier dagen in zijn graf. Mensen zijn gekomen om Maria en Martha te troosten. Het lijkt echt te laat te zijn. Maar in het gesprek met Martha vormt Jezus dit om: de dood is helemaal niet het einde. De dood is niet dood. De toekomst en belofte (van het Eeuwig Leven) die zover weg lijkt is op dit moment al werkelijkheid! De doden zullen tot leven komen en de levenden zullen nooit sterven. De dood heeft namelijk geen macht meer over ons en is als het ware ’ten dode opgeschreven’. Jezus dwingt hiermee ons om verder te kijken dan onze neus lang is. Naar “na de dood”.
Dat vereist wel dat je geloof hebt en hebt behouden. Nergens klinkt dat geloof sterker dan bij een graf. Juist dan moet je op dat geloof teruggrijpen. Eerst geloven en dan zien. Let wel: de dood blijft nog steeds onze laatste vijand, maar de dood jaagt geen angst meer aan.
En dat betekent dat je in het hier en nu al ontspannen mag leven. Niemand blijft gespaard van verdriet maar door Jezus is dit geen hopeloos verdriet. Dat zorgt ervoor dat we anders kunnen en mogen leven. Dat moet dan te zien zijn. Ook God mag het zien: prijs, eer en lof aan God die ons de weg wijst naar het leven. Een onaantastbaar leven: nu al.
Amen