Psalm 56:9
Ds. Jan Mudde
Tranen van verdriet, tranen van onmacht. We zien ze in ons leven om ons heen en hebben ze soms zelf te huilen. David ervaart dat verdriet, die onmacht ook als hij moet rondzwerven in de woestijn, op de vlucht.
Ook afgelopen jaar vloeiden ze, bij nieuws over een ongeneeslijke ziekte of een plotseling sterven. Maar: ‘U hebt ze opgevangen in uw kruik’, zegt David. Opmerkelijk, omdat juist bij die omzwervingen, in die moeite en pijn, God je tranen niet lijkt te zien. Maar David vertrouwt op Gods woord en weet zich daardoor gedragen.
Dit zegt iets over ‘geloven’. Geloven wordt vaak als projectie gezien, of als een vermogen tot verbeelding. In de Bijbel rijmt geloven op beloven. Geloven is een reactie op het woord van God, van Christus; je op goede gronden daaraan toevertrouwen.
God verzekert: Je leven is opgetekend en Ik vang je tranen op, ze zijn kostbaar. Je bent gekend, niets kan jou van Mij scheiden’. Dat maakt het ondraaglijke, draaglijker. Dat maakt dat je in vrede kan inslapen. En God belooft: Ik zal alle tranen uit je ogen wissen. Alleen nog tranen van dankbaarheid zullen vloeien. In dat geloof mogen we leven en sterven. Geprezen zij zijn naam!