Exodus 1
Exodus 1 is het oudste verslag van een poging tot genocide. En er wordt bijna hetzelfde draaiboek in gehanteerd als in nazi-Duitsland. Van onbekend (de nieuwe farao kent Jozef niet meer) naar onbemind. Van onbemind naar angst en argwaan (ze zullen ons overheersen, verraden, ons in een recessie storten). Van angst en argwaan naar demonisering (de Egyptenaren walgen van de Israëlieten). En van demonisering naar onderdrukking (werkkampen) en uiteindelijk volkerenmoord (de jongens moeten dood, de meisjes mogen blijven leven).
De mens is niet veranderd. In ons schuilen nog steeds de krachten die tot genocide kunnen leiden. In tijden van onzekerheid en met politici die niets anders doen dan tegenstellingen aanscherpen, kunnen demonische krachten ons zomaar meeslepen. Het is hard nodig daarvoor op je hoede te zijn.
In dit diabolische proces slaan de vroedvrouwen een piketpaaltje. Ze gaan in tegen de opdracht van farao om de Joodse jongens te doden en overtreden daarbij bewust het negende gebod. (Waarheid is in de Bijbel ten diepste dat je met je tong het leven dient en niet de dood.) Zij doen dit alles uit vrees, heilig ontzag voor God.
Een van de facetten van krachtig leven is moedige keuzes maken. Tegen de meerderheid, zelfs het gezag, in durven gaan, als die iets verwachten of eisen dat haaks staat op wat God wil.
Heb jij wel eens (bewust) zo’n keuze gemaakt?
Voor een moedige keuze kun je zomaar geplaatst worden.
Zo’n keuze is niet zelden verre van makkelijk en soms zelfs gevaarlijk. Moed vraagt dan ook om bemoediging. Die biedt de Bijbel in rijke mate. God zegende de vroedvrouwen en Hij zal ook jou zegenen als je moedige keuzes maakt: Gelukkig wie vanwege de gerechtigheid vervolgd worden, want voor hen is het koninkrijk van de hemel.