dhr. J.M. Prins
Matteüs 5: 1-17
Jezus verbindt in de Bergrede het oude en nieuwe testament.
Net als in psalm 1 prijst Hij de mensen die in duisternis wandelen als gezegend. Hij prijst de mensen (en ons) niet alleen gelukkig omdat we als kind van God mogen uitzien naar de nieuwe wereld, maar ook omdat wij door het geloof loskomen van het dagelijkse bestaan.
Jezus feliciteert de mensen al zonder dat ze ook maar iets hebben gehoord. Net als God het Joodse volk de tien geboden gaf. De Heer is er al voordat wij iets hebben gedaan.
Met de crisis in de wereld is ons vooruitgangsgeloof opnieuw gestrand.
We zijn materieel nog nooit zo superieur en rijk geweest. Materiële armoede kan ons heel makkelijk afleiden van deze nederigheid. Hoezo “wat zijn we rijk”? In deze corono-, klimaat-, vertrouwens- en oorlogscrisistijd?
Blijven we naar beneden kijken of kijken we omhoog?
Wij zijn het zout der aarde en het licht van de wereld. Dat zijn geen persoonlijke maar door God gegeven kwaliteiten. Als je onrustig wordt van alles wat om je heen gebeurt, weet dan dat wij als kinderen van God een richtingwijzer mogen zijn voor de mensen om ons heen.
En als je twijfelt over jouw licht: bid dan tot God. Want als God jouw licht aansteekt dan zet Hij jou een standaard. Richt je naar boven en luister naar God’s wijsheid voor deze wereld.