Romeinen 15 :24 en :29
Paulus schrijft in Romeinen 15 over zijn voornemen om via Jeruzalem naar Rome te gaan en vervolgens in Spanje het evangelie te gaan prediken. Ook wij maken plannen, persoonlijk en als Wilhelminakerk. Deze maand bijvoorbeeld gaan we ons als kerkenraad op het ambtsdragersweekend bezinnen op ons jongerenwerk en op het pionierswerk in het Rozenprieel en Velserbroek. Dan kijk je met extra belangstelling naar de manier waarop Paulus tot zijn plannen is gekomen. Wat kunnen wij ervan leren?
Paulus’ voornemen lijkt niet rechtstreeks door de heilige Geest te zijn ingegeven. (Zulke ingevingen heeft Paulus overigens wel gehad: zie Handelingen 13:2 en Handelingen 16:9-10.) Alles wijst er echter op dat Paulus nu uitgaat van
- De roeping die hij van de Here Jezus heeft ontvangen (in volledige toewijding aan het evangelie een dienaar van Christus Jezus voor de heidenen zijn);
- Het criterium dat hij – ongetwijfeld biddend en in alle wijsheid – heeft opgesteld (het evangelie niet op plaatsen te verkondigen waar Christus al bekend was, ‘niet op het fundament van een ander bouwen…’)
- Het inzicht dat hij in het evangelie heeft (het evangelie is uit de Joden, dus is het gepast dat de niet-Joodse christenen tegenover de geestelijke zegeningen die zij aan de Joodse christenen te danken hebben een materiële zegen stellen).
- De situatie (in het oostelijke deel van het Romeinse rijk zijn geen gebieden meer die beantwoorden aan Paulus’ criterium (punt 2), dus kan hij het net in het westelijke deel uitwerpen.
En zo ontstaat Paulus’ plan. Een van Jezus’ Geest doortrokken plan, maar niet een door Jezus geopenbaard plan. Op basis van zijn roeping dacht Paulus ook logisch en doelgericht.
Van Paulus’ voornemen om via Jeruzalem over Rome naar Spanje te gaan kunnen we leren:
- Uit te gaan van de roeping die ons in Gods Woord voor de gemeente van Christus geopenbaard is. Wij als gemeente hebben geen ‘bijzondere’ roeping nodig om te weten waartoe we geroepen zijn.
- De uitgangspunten, criteria, accenten mee te wegen die voor ons persoonlijk/gemeentelijk mede richtinggevend zijn voor de wijze waarop we onze roeping realiseren;
- Grenzen durven te verleggen als dat gegeven de situatie verantwoord en mogelijk is.
- Dat de mens wikt, maar God beschikt. (Paulus’ voornemen om naar Rome te gaan is op een heel andere wijze in vervulling gegaan dan hij verwacht had en of hij ooit in Spanje is geweest staat niet vast.)
- Dat van de eerste stappen om een plan te realiseren soms meer zegen uitgaat dan van de realisatie van het plan zelf! (De brief aan Rome die Paulus schreef ter voorbereiding van zijn reis naar Spanje is ze zegenrijk geweest als een brief maar zijn kan! – Met dank aan Tom Wright)