1 Thessalonicenzen 1 (eerste preek uit prekenserie over 1 Thessalonicenzen)
Ds. Jan Mudde
Er wordt vandaag een kind gedoopt. We weten hoeveel kinderen betekenen voor hun ouders. Zelfs al heb je geen biologisch kind, dan nog kun je dat zo ervaren. Dat geldt ook voor Paulus – hij heeft een geestelijk kind. De gemeente in Thessaloniki bijvoorbeeld verwekte hij in geestelijke zin door het Evangelie. Het Woord werd aangenomen ondanks de weerstand en beproevingen die er waren; de felle weerstand vanuit de synagoge en de diepe argwaan vanuit de heidense wereld.
Paulus leeft intens mee met zijn geesteskind. In die ouderlijke gevoelens zien we de liefde van Jezus Christus weerspiegeld. Die overigens zijn nog intenser dan die van Paulus: als een bruidegom voor zijn bruid! (Heerlijk om zo met je kindje naar Jezus te gaan: “we vertrouwen het aan u toe”.) Onszelf kunnen we vervolgens afvragen of in onze gevoelens voor onze gemeente, in onze gebeden en ons doen en laten ook iets daarvan weerspiegeld wordt…
Paulus’ brief begint, zoals bijna altijd, met dankzegging, heel specifiek voor de gemeente die hier aangeschreven wordt. Ondanks de omstandigheden dankt Paulus ook nu en zelfs uitvoerig. Dat is niet omdat hij een eeuwige optimist is, maar omdat Hij altijd op zoek is naar wat de levende Heer doet. Dat is zijn basishouding en misschien kunnen wij daar van leren: voor alles en dóór alles heen te zien wat de HERE doet.
De afgoden werden 2000 jaar geleden in de ban gedaan, maar slopen er in de loop der eeuwen weer in terug: hebzucht, eerzucht, vreemdelingenhaat… Hebben we gebroken met de afgoden van deze wereld?
En toch is er veel om voor te danken! Geloof, hoop en liefde, ja, ze zijn aanwijsbaar onder ons! Jongeren die met Worlds Servants meegaan, Sonrise en de support daarvoor, de band met de gemeente in Letland, meeleven in vreugde en verdriet, ouders die nog hun kindje dopen, kerken die elkaar weten te vinden en eenheid zoeken.
De Geest werkt nog steeds, ook in Haarlem. En begint – door de verootmoediging heen – weer een nieuwe tijd voor de kerk: ‘Iedereen praat erover hoe u zich van de afgoden hebt afgewend om u tot God te keren!’