PS 92 – Lied voor de sabbat
Ds. Jan Mudde
In Psalm 92 gaat het over veel dingen die we kunnen relateren aan de sabbat. Het middendeel, over goddelozen en onkruid, lijkt minder passend. Dit lied voor de sabbat? Ja, juist!
Dat het onrecht verdwijnt en het recht zegeviert is een kern van de Bijbel. Vanaf de eerste hoofdstukken – denk aan Kaïn en Abel en Noach – worden rechtvaardigen en onrechtvaardigen naast elkaar gezet.
Wat is het verschil tussen hen? Niet hun natuur, hun aard, of etniciteit. Een rechtvaardige zet Gods belang voorop en daarmee het heil van zijn naaste. De onrechtvaardige gaat voor zijn eigen doelen en eigen belang. Andere mensen zijn voor hem of haar slechts middelen daarbij.
In tijden van chaos en oorlog gedijen de goddelozen. Zo ook als er zwakke of corrupte overheden zijn. De pijn en het lijden dat daardoor veroorzaakt wordt komt dubbel aan, omdat er sprake is van onrecht. Onrecht en wetteloosheid kunnen ook het zicht op God belemmeren. ‘Waarom hebt U mij verlaten?!’
Juist op de sabbat (en de zondag) moet dit alles de volle aandacht hebben. De Bijbel keert zich op sabbat niet van de wereld af, maar staat met het gezicht naar de wereld toe en wel voor het aangezicht van God. Op sabbat laad je je op om het leven van alledag aan te kunnen. Want de boodschap van sabbat is: het onkruid zál uitgerukt worden en de rechtvaardige zál groeien en bloeien!
Maar blijft dit niet bij mooie woorden?
God heeft het kwaad al aan de kaak gesteld en teniet gedaan. Hij verliet Jezus aan het kruis niet, maar gaf hem de kracht van een wilde stier. Hij zag op zijn belagers neer. Zelfs de dood is overwonnen!
Psalm 92 is vervuld, met Pasen. Het is een boodschap die je elke zondag moet horen: blijf maar gewoon je kracht halen uit het woord van God. Blijf gevoed worden door de liefde in de gemeente van Christus. Brutalen mogen dan de halve wereld hebben – rechtvaardigen zullen ooit de gehele aarde beërven. Halleluja!