Exodus 16
Ds. Jan Mudde
Een trouwring is altijd iets bijzonders. De trouwring (teken van zijn verbond) die de HERE zijn volk omdoet is iets heel speciaals: een wekelijkse rustdag. Kan een slavenvolk zich iets mooiers wensen? Maar het volk heeft er moeite mee zich deze trouwring toe te eigenen. Eerst raapt het teveel manna bijeen. Dan wil het ook op de sabbat gaan rapen.
Is het gek? Een mens kiest het zekere voor het onzekere, zeker in de woestijn. Het vraagt dus heel veel vertrouwen om aan te nemen dat God elke dag weer manna geeft. En het vraagt geloof om van Mozes aan te nemen dat er op de sabbat niets te rapen is. Zo voedt God zijn volk op. Het moet leren helemaal op Hem te vertrouwen. Het moet leren wat leven brengt en wat de dood.
Het grote cadeau dat God ons in Christus wil geven is zijn koninkrijk van vrede en gerechtigheid. En nog steeds voedt Hij op. Overal waar mensen niet leven naar Gods gerechtigheid, trouw en liefde, slaat een stank van rotting en bederf ons tegemoet, zoals in de woestijn bij het volk Israël, als het niet geloofde.
Voor ons geldt niet minder dat het geloof vraagt om ons dit grote geschenk toe te eigenen. Jezus leert ons te bidden: ‘Geef ons heden ons dagelijks brood’. Hij leert ons te leven bij de dag in het vertrouwen dat God voor ons zorgt. Zo krijg je de handen vrij voor wat God wil geven: Zoek eerst het Koninkrijk van God. Maar we durven en kunnen het niet. We dekken ons eerst aan alle kanten in. Kan het Koninkrijk van God zo ooit komen?
De kern van het sabbatsgebod was rusten in God. Vanuit die rust in God kun je verantwoord bij de dag leven: zo dien je Gods Koninkrijk op aarde. Durf, wil, kun jij dat cadeau aannemen? Vertrouw Hem maar, Hij geeft genoeg voor elke dag!