Mat 15: 21-28
Wat een groot en strijdvaardig geloof heeft de vrouw uit onze tekst! Daarmee overwint ze zelfs God, zullen we zien. Zoals Jakob met God worstelt en wint.
Jezus trekt zich terug door naar een ander gebied te gaan, maar al direct komt een Kanaänitische vrouw naar hen toe en valt voor Zijn voeten neer. En dan de reactie van Jezus… Hij negeert haar volledig. Dit is toch niet de Jezus zoals hij bekend stond?
De vrouw twijfelt echter niet. Luther verklaart dit: zij neemt het Woord als uitgangspunt; Hem als Heiland, redder en verlosser. Sola scriptura! (alleen door de Schrift; alleen het Woord)
Een tweede keer wordt de vrouw op de proef gesteld. ‘Stuur haar weg’, vragen de leerlingen. Of beter gezegd: ‘Verlos haar toch’. Maar Hij antwoordt: “Ik ben alleen gezonden voor de verloren schapen van het volk van Israël”. Hoe zou jij daarop reageren?
De vrouw echter laat zich het Woord niet afnemen. Luther legt uit dat het Woord van God hier tweeledig is: het eerste Woord betreft de vergeving van onze zonden door Christus. Dat is de hoeksteen waarop het geloof moet rusten. Maar – schrijft Luther – wanneer God een tweede woord spreekt, dat tegengesteld is aan het eerste, dan is er iets anders aan de hand. Dan is God bezig om je op de proef te stellen, om te zien of je zult vasthouden aan dat eerste Woord.
Als we Jezus op grond van onze doop en belijdenis als HEER en Redder over ons leven erkennen, en als je voelt dat Hij de woorden die bij die gelegenheden zijn uitgesproken ernstig meent, dan moet je – om met Luther te spreken – alle mensen met hun bedenkingen verder maar vergeten, want anders zijn doop en belijdenis voor jou van geen waarde. En als je nog niet gedoopt bent, als je Jezus nog niet als je Redder hebt aangenomen, maar de rijke woorden van God hebben je wel geraakt en die maken dat je hier wel steeds terugkomt, dan is dat Woord voor jou! Maak dan haast, beleid je geloof en laat je dopen en ervaar dat die Woorden van God – Woorden van vrede en genade – ook voor jou zijn.
Jezus geeft nog een derde klap. Nogmaals wijst hij haar af als hij begint over de kinderen en honden. Hoe kan Hij iemand zo behandelen? ‘Doe maar’, zegt de vrouw. ‘Geef het aan de kinderen. Maar je zult mij toch niet verbieden de kruimels op te eten die vallen?’
Schaakmat. Ze kent haar plek, doet niets af aan de woorden van Jezus over Israël. Maar ze slaat terug met het Woord. Ze heeft de beproeving doorstaan.
We moeten ons de kunst van deze vrouw eigen maken. Eerst bewustzijn van ons menszijn, onze zondige natuur. Maar dan: vasthouden aan Zijn belofte: vergeving van zonden. Zodat je krachtig kunt leven uit, van en naar het Woord!