Psalm 42 en 43
Ds. J. Mudde
In deze psalmen doorleeft de schrijver alle fasen van eenzaamheid. Intens ongelukkig en eenzaam is hij, zowel op sociaal (geen contacten), als emotioneel (geen maatje) en existentieel gebied (waarvoor leef ik).
Met deze psalmen slaat God een brug naar de mensen: dat er lotgenoten zijn maar ook dat er zaken zijn die je kunt doen om de eenzaamheid aan te vallen.
De psalmdichter
1 …spreekt zich uit > hij heeft moed en klaagt. Benoemen is het begin van grip krijgen op je situatie. En de Bijbel geeft die ruimte ook om je te uiten (de Goddelijke wijsheid).
2 …gaat in gesprek met zichzelf > hij toont verantwoordelijkheid. Staar je niet blind op je omstandigheden en spreek jezelf toe!
3 …gaat in gesprek met God > hij doet een appèl op God: bescherm mij; hoor mij; zie mij; help mij!
Niet alleen een luisterend oor ontbreekt in deze samenleving maar het gemis aan God breekt mensen op. Wat is dan nog de zin van je bestaan? Op wie kun je dan terug vallen? Wat een geluk dat wij onze hemelse vader kennen die er in de diepste eenzaamheid is. Mogen wij als Christelijke gemeente dat ook actief uitdragen!