Openbaring 2:17
Ds Jan Mudde
Sommige niet-gelovige mensen kijken naar het leven alsof je er per toeval/geluk/pech bent ingerold. De Bijbel staat hier haaks tegenover. Je bent in God’s hand en op weg naar het plan van God. Je leven heeft een doel: leven met God. Je bestemming is voorbij de dood.
Dat wetende, kun je trouw en volhardend zijn. Ondanks alles wat je overkomt mag je gefocust zijn op Jezus. En als je dan bij de eindstreep komt, wacht je daar een witte kiezelsteen met een nieuwe naam. Geen edelsteen maar een witte kiezelsteen. We weten niet exact waar dit voor staat, maar het zou voor het volgende kunnen staan:
- voor vergeving/genade (zoals vroeger bij de rechtspraak) of
- voor een uitnodiging voor een feestmaal of
- als tastbaar bewijs van een volbrachte duurloop (zoals bij de Olympische Spelen).
Maar welke uitleg je ook kiest: die is bemoedigend en troostend; en biedt een welkom, genade en vrede.
En de nieuwe naam? In die naam openbaart God wie jij voor hem bent; je ware identiteit. Als je die naam hoort dan weet je dat je gekend bent (begrepen wordt) door God. Welke naam zou jij kunnen krijgen?
We zijn allemaal op weg. Je bent uniek. Hij heeft jou op het oog. Dat unieke komt tot recht op die witte steen met een nieuwe naam. Wij kennen de nieuwe naam nog niet maar de witte steen in de kerk wijst alvast naar het “welkom thuis”. Hier ben je voor eeuwig thuis en veilig.